ΚΑΡΑΛΗΣ ΚΩΣΤΑΣ

Γεννημένος στην καρδιά της Ρούμελης, στη Σπερχειάδα, μεγάλωνε μες στα τραγούδια και τα γλέντια της καλόγουστης παρέας των γονιών του. 'Ετρεχε μαγεμένος στο κάθε κάλεσμα των ήχων της μουσικής και δεν έχανε την ευκαιρία να δοκιμάζει και να γεύεται όποιο μουσικό όργανο 'έπεφτε' στα χέρια του. Δεν θυμάται τον εαυτό του χωρίς φυσαρμόνικα.Θυμάται όμως το πάθος με το οποίο ζητούσε απ'τον πατέρα του και τελικά , στα 5,5 χρόνια του, απέκτησε το πρώτο του ακορντεόν, με το οποίο διασκέδαζε γονείς, φίλους, δασκάλους, συμμαθητές

Πολυφασματικό κι ανύσηχο πνεύμα, δε χόρταινε να παίζει με τη μουσική, τη ζωγραφική, τη χειροτεχνία, τις κατασκευές και συνεπώς τονύπνο, τον οποίο μισούσε! Έφτιαξε ο ίδιος την πρώτη του κιθάρα στα 14 του, που έμελλε να γίνει η αγαπημένη του παρέα στα δύσκολα φοιτητικά χρόνια.
Άκουγε με θαυμασμό τις δημιουργίες κάποιων, και έκλεινε το ραδιόφωνο όταν κάποια 'μεγαλοσχήμονα' άτομα ή σύνολα 'ταλαιπωρούσαν' σπουδαία παραδοσιακά και άλλα τραγούδια.

Το πάθος του για τη μουσική και οι επιλογές του, ακόμα και στις παρέες , δεν πέρασαν απαρατήρητα. Χωρίς να το επιδιώξει, φοιτητής ων,κλήθηκε ξαφνικά κι έγινε μέλος στη τζαζ μπάντα του Τάκη Χαρίτου, τον οποίο θυμάται με θαυμασμό, ( στο NCO Club της βάσης των Αμερικανών στη Γλυφάδα, όπου αποκαλέστηκε 'ταχυφλεγής μουσικός'). Εκεί τον άκουσαν και κλήθηκε στην ορχήστρα του Λαβράνου, της οποίας υπήρξε μέλος για αρκετά χρόνια, μέχρι να γίνει ο ίδιος καλλιτεχνικός διευθυντής στον επιφανέστερο τότε χώρο της διασκέδασης με συνεργάτες σπουδαίους καλλιτέχνες (Γρηγόρης Μπιθικώτσης, Χάρις Αλεξίου, Γιώργος Νταλάρας και άλλοι)

Έπαιζε αδιάκοπα κιθάρες στις ηχογραφήσεις των καλύτερων ελλήνων συνθετών μέχρι που.. , ξαφνικά, κυκλοφόρησε η
ΤΡΙΤΗ ΑΝΘΟΛΟΓΙΑ (σπουδαίο έργο του Γιάννη Σπανού) της οποίας ήταν όχι μόνο μουσικός συντελεστής αλλά και ερμηνευτής , με όνομα ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΡΑΛΗΣ.
'ΣΠΑΣΜΕΝΟ ΚΑΡΑΒΙ', 'ΙΔΑΝΙΚΟΣ ΕΡΑΣΤΗΣ','ΑΝ ΕΙΣΑΙ','ΕΙΝΑΙ Ν'ΑΠΟΡΕΙΣ', έγιναν ,και είναι ακόμα, πολυαγαπημένα μελοποιημένα ποιήματα των Γιάννη Σκαρίμπα, Νίκου Καββαδία, Νίκου Καρύδη και Μαρίνας Λαμπράκη αντιστοίχως.

Απείχε απ'τη δημόσια δραστηριότητα για αρκετό χρονικό διάστημα, όταν διαπίστωσε σημαντική έκπτωση των αξιών στην κοινωνία, οι οποίες ενσωματώθηκαν και στη 'δημιουργική' δραστηριότητα των μουσικών πραγμάτων και στη χώρα μας.
Δε σταμάτησε όμως να μελετάει τα δρώμενα και να συνθέτει, ελπίζοντας ότι, όπως γίνεται πάντα, η κοινωνία θα είναι σύντομα απαιτητική για καλύτερο ακρόαμα, που θα συνάδει με τους προβληματισμούς της και κυρίως με εκείνους της νέας γενιάς, που διαπιστώνει ότι έγινε θύμα της καταναλωτικής κοινωνίας, στο ρεύμα της οποίας παρασύρθηκε και βρέθηκε στην πληθωριστική και ανούσια ογκώδη παρουσία της.