ΛΟΥΔΟΒΙΚΟΣ ΤΩΝ ΑΝΩΓΕΙΩΝ
Όπως ο ίδιος συνηθίζει να λέει αποφόιτησε από την ‘Ανωτάτη Μουσική Σχολή Ανωγείων’, αφού δεν είναι λίγοι οι γνωστοί τραγουδοποιοί και οργανοπαίχτες που κατάγονται από τον τόπο τούτο.
Το καλλιτεχνικό ψευδώνυμο του Γιώργου Δραμουντάνη προήλθε από τα ονόματα της μητέρας και του αδελφού του. Γνωστοί "πειραχτάρηδες" οι Ανωγειανοί έδιναν στον καθένα κι από ένα παρατσούκλι. Του αδελφού του Λουδοβίκου έτυχε το Λουδονίκος (ο Νίκος της Λουλουδιάς).
Άρεσε στο Χατζιδάκι, ο οποίος συνήθιζε να προσθέτει και την καταγωγή, και προέκυψε το «Λουδοβίκος των Ανωγείων». Ο ίδιος ο Λουδοβίκος κάπως έτσι περιγράφει με συντομία τη ζωή του: «Γεννήθηκα στην Κρήτη σ’ ένα χωριό του Ψηλορείτη, τ’ Ανώγεια.
Τον χειμώνα τον θυμάμαι πάντα λευκό. Θάλασσα είδα πρώτη φορά στα έντεκά μου χρόνια.
Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου ήθελα να γίνω ζωγράφος και το πέτυχα με τον καλύτερο τρόπο: μπήκα στην Α.Σ.Ο.Ε. Το 1979 γνωρίζομαι με το Μάνο Χατζιδάκι στα Ανώγεια.
Ένα βράδυ με άκουσε να τραγουδώ παίζοντας το μαντολίνο με μια παρέα φίλους. Την άλλη μέρα με κάλεσε και μου έδωσε το τηλέφωνό του, με το «Χατζιδάκις» γραμμένο με δύο γιώτα. Τον ρώτησα γιατί με γιώτα και μου είπε ότι τα ήτα τον παχαίνουν. Εκείνος μου έδειξε το δρόμο πώς να κάνω ζωγραφική γράφοντας τραγούδια, από τότε μέχρι σήμερα...».
Ο Λουδοβίκος των Ανωγείων, με τη συνοδία του μελωδικού μαντολίνου και την αισθαντική φωνή του, χρόνια τώρα ταξιδεύει τους φίλους του μακριά απ' την εξαντλητική καθημερινότητα, περισσότερο ψιθυρίζοντας παρά τραγουδώντας. Ιστορίες και παραμύθια από στίχους που δεν προσπαθούν να κραυγάσουν, μα να παίξουν στις πιο λεπτές ισορροπίες των αισθημάτων.
