Ζωή Λάσκαρη

Η Ζωή Λάσκαρη γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη, στις 12 Δεκεμβρίου 1944. Το πραγματικό της όνομα είναι Ζωή Κουρούκλη. Φοίτησε στη σχολή Βαλαγιάννη, στη σχολή καλογραιών Καλαμαρί και στη σχολή του Πέλλου Κατσέλη.

Το 1959, σε ηλικία μόλις δεκαπέντε χρονών, στέφθηκε σταρ Ελλάς. Έζησε για δύο χρόνια στην Αμερική. Το 1961 ο Φιλοποίμην Φίνος την επιλέγει για πρωταγωνίστρια στον «Κατήφορο» και υπογράφει μαζί του αποκλειστικό συμβόλαιο συνεργασίας.


Η ταινία είναι εισπρακτικά η εμπορικότερη της σεζόν 1961-1962, καθιερώνοντας τη Ζωή Λάσκαρη ως μόνιμη πρωταγωνίστρια και ως μια από τις πιο λαμπρές σταρ της «χρυσής» εποχής του κινηματογράφου. Τα επόμενα χρόνια θα πρωταγωνιστήσει σε όλες τις μεγάλες εισπρακτικές επιτυχίες του Φίνου και θα συνεργαστεί με όλους τους σταρ της εποχής. Από αυτές ξεχωρίζουν ο «Νόμος 4000», η «Στεφανία», το «Μερικοί το προτιμούν κρύο», «Μια κυρία στα μπουζούκια», «Κορίτσια για φίλημα» και «Οι Θαλασσιές οι χάντρες».

Στα τέλη της δεκαετίας του '60 η Ζωή Λάσκαρη, μαζί με την Αλίκη Βουγιουκλάκη και την Τζένη Καρέζη, θεωρούνται οι μεγαλύτερες ντίβες και πιο εμπορικές σταρ στην Ελλάδα. Η δύση της «χρυσής εποχής» του ελληνικού κινηματογράφου θα στρέψει την προσοχή της στην μεγάλη της αγάπη, το θέατρο. Το 1966, σε συνεργασία με τον Αντρέα Ντούζο, περιοδεύει στην Κύπρο με τα έργα «Μιας πεντάρας νιάτα» των Γιαλαμά-Πρετεντέρη, την «Παγίδα» του Robert Thomas και την «Βαθιά γαλάζια θάλασσα» του Terence Rattigan.

Το 1970 κάνει την πρώτη της θεατρική εμφάνιση στην Αθήνα με το έργο «Μαριχουάνα Στοπ» ενώ ακολουθούν οι μεγάλες θεατρικές επιτυχίες «Ξυπόλητη στο πάρκο» του Neil Simon, «Η κυρία του Μαξίμ» του Georges Feudeau και το «Miss Πέπσι» του Pierrette Bruno. Η υποδοχή που της επιφύλαξαν οι θεατρικοί κριτικοί ήταν ενθουσιώδης.

Το 1982 πρωταγωνιστεί για τελευταία φορά στον κινηματογράφο, στην ταινία του Γιώργου Καρυπίδη «Αναμέτρηση» Το 1990 ο Μίνως Βολανάκης την σκηνοθετεί στο «Καινούρια σελίδα» του Neil Simon και την επόμενη σεζόν στο «Τρελοί για έρωτα» του Sam Shepard. Την δεκαετία του '90 ξεχωρίζουν το «Ποιος φοβάται την Βιρτζίνια Γούλφ» του Edward Albee, το 1992 στο Βασιλικό Θέατρο, σε σκηνοθεσία Ανδρέα Βουτσινά, το «Ορφέα στον Άδη» το 1993 στο Βασιλικό Θέατρο, σε σκηνοθεσία Ανδρέα Βουτσινά, το «Τρείς ψηλές γυναίκες» του Edward Albee, το 1995, σε σκηνοθεσία Ανδρέα Βουτσινά και το «Ταξίδι μιας μεγάλης μέρας μέσα στη νύχτα» του Ευγένιου Ο' Νηλ.

Η θεατρική συνεργασία της με τον Ανδρέα Βουτσινά και τον Σταύρο Τσακίρη συνεχίζεται και στις αρχές του 2000 με τα έργα «Συνάντηση», όπου συμπρωταγωνιστεί με τον Απόστολο Γκλέτσο και «Σκηνές Γάμου». To 2003 ιδρύει την δική της θεατρική σκηνή στον πολυχώρο Αθηναΐδα.

Το 2005 ανεβάζει το «Διαμάντια και μπλουζ» της Λούλας Αναγνωστάκη, σε σκηνοθεσία Ανδρέα Βουτσινά. Οι κριτικοί συμφωνούν για τον πρωτοποριακό τρόπο με τον οποίο «φώτισε» η ερμηνεία της αυτό το σπουδαίο έργο. Ακολουθεί, για δύο θεατρικές σεζόν, το έργο «Άλμα Μάλερ» του Ρον Χάρτ, σε σκηνοθεσία Αθανασίας Καραγιαννοπούλου.

Τις σεζόν 2011-2013 ανεβάζει το έργο του MartinSherman «Ρόουζ» σε σκηνοθεσία του διεθνούς φήμης Ρώσου σκηνοθέτη Adolf Shapiro.

Το 1967 παντρεύτηκε τον επιχειρηματία Πέτρο Κουτουμάνο με τον οποίο απέκτησε μια κόρη, την Μάρθα. Το ζευγάρι χώρισε οριστικά την άνοιξη του 1971. Το 1976 παντρεύτηκε τον ποινικολόγο Αλέξανδρο Λυκουρέζο με τον οποίο απέκτησε μια ακόμη κόρη, την Μαρία-Ελένη. Το 1997 έγινε γιαγιά της Ζένιας από τον γάμο της Μάρθας με τον Βλάση Μπονάτσο.

 Έφυγε από τη ζωή της 18 Αυγούστου 2017

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΗΛΕΚΤΡΑ (1956-1992)

ΠΕΤΡΟΠΟΥΛΟΣ ΓΙΑΝΝΗΣ

ΣΠΗΛΙΩΤΟΠΟΥΛΟΥ ΤΖΙΝΑ