able 1961

Γιοβάν Τσαούς Ο Γιάννης Εϊτζιρίδης ήταν ποντιακής καταγωγής. Γεννήθηκε στην Κασταμονή του Ικονίου της Μικράς Ασίας στα 1893. Ασχολήθηκε από μικρή ηλικία με τη μουσική, παίζοντας ταμπούρ και άλλα έγχορδα (βιολί, ούτι κ.ά.). Όντας Τούρκος υπήκοος υπηρέτησε στον Τούρκικο Στρατό με το βαθμό του Λοχία (Τσαούς), γι’ αυτό και απέκτησε το παρατσούκλι Γιοβάν Τσαούς. Πριν ακόμη τη Μικρασιατική καταστροφή, είναι πασίγνωστος ως μουσικός στη Μικρά Ασία, σε σημείο που να καλείται από το σουλτάνο Αβδούλ Χαμίτ για να παίξει στην αυλή του. Με τη Μικρασιατική καταστροφή, ο Γιοβάν Τσαούς βρίσκεται από τα παλάτια του Αβδούλ Χαμίτ, στα προσφυγικά υπόστεγα του Πειραιά. Μετά τα πρώτα δύσκολα χρόνια, η οικογένεια του κατόρθωσε να φτιάξει ένα διώροφο σπίτι, κοντά στις εγκαταστάσεις του Οργανισμού Λιμένος Πειραιώς, στην επέκταση των γραμμών του σιδηροδρομικού σταθμού του Πειραιά. Έπαιζε και έγραφε για το κέφι του. Δεν ανέβηκε ποτέ σε πάλκο . Ζούσε κάνοντας το ράφτη με βοηθό τη γυναίκα του Αικατερίνη.Έπαιζε για

Ο Γιάννης Σταματίου – Σπόρος ανήκει στους κορυφαίους δεξιοτέχνες του μπουζουκιού, με θητεία κοντά 50 χρόνια, στο αυθεντικό λαϊκό τραγούδι, όπου διακρίνεται σαν σπουδαίος εκτελεστής από τότε που ξεκίνησε, το 1950, μέχρι σήμερα. Κυριάρχησε σαν πρώτο μπουζούκι στη δισκογραφία και στο λαϊκό πάλκο «ζωγραφίζει» με την ψυχή καιτα δάκτυλά του, πάνω στις μαγικές χορδές του μπουζουκιού του και μας αναστατώνει. O Γιάννης Σταματίου – Σπόρος, μπήκε στο χώρο τα λαϊκής μουσικής σκηνής από πολύ μικρός. Ο Σπύρος Ευσταθίου, επαγγελματίας μουσικός (έπαιζε μπουζούκι), τον πήρε και τον πήγε στου Χαριτόπουλου, στην οδό Ίωνος, δίπλα στο διάσημο μπαράκι του Μάριου. Πέρασαν από τότε 50 χρόνια. Σήμερα ο Γιάννης Σταματίου ή Σπόρος (όπως τον ονόμασε – και του ’μεινε – ο Μανώλης Χιώτης) κουβαλάει στην πλάτη του ένα μεγάλο κομμάτι της ιστορίας του αυθεντικού λαϊκού τραγουδιού. Εγκατέλειψε το γυμνάσιο και αφοσιώθηκε στο τραγούδι. Τα πρώτα μαθήματα πήρε από τους μεγαλύτερους σε ηλικία φίλους και γείτονες του μπουζουξ

Ο Τάσος Σοφόπουλος γεννήθηκε στα Κάτω Πετράλωνα το 1934 . Πέρασε τα παιδικά του χρόνια σε μια εργατική γειτονιά της Αθήνας μέσα στις τραγικές συνθήκες τησ κατοχής . Το πρώτο του μπουζούκι που αποκόμησε απο δικά του χρήματατου το έσπασε ο πατέρας του προσπαθόντας να τον προστατέψει αλλά τα πράματα ήταναποφασισμένα .. Ο Τάσος Σοφόπουλος άρχισε να έχει συνεργασίες με διαφόρους εμπειροτέχνεςμουσικούς παίζοντας σε γάμους , βαφτίσια κ.ά . Σύντομα γνώρισε τους μεγάλους της εποχής Τσιτσάνη ,Παπαϊωάννου,Τζουανάκο και άρχισε μαζί τουσ να δουλεύει στα μαγαζιά . Το 1958 φεύγει για την Αμερική και ρίχνει άγκυρα κάνοντας τουρνέ σ' ολες τιs πολιτείες είχε το προνόμιο να γνωρίσει και να παίξει σε ηχογραφίσεις με τον Μπέμπη δεύτερο μπουζούκι στο ΄΄Bedi's Lament ΄΄ και στα ΄΄Ελα κάνε μου παρέα ΄΄ ΄΄Never on Sunday ΄΄ . Σήμερα ο Τάσος Σοφόπουλος ζει στην Ελλάδα μετά από τον επαναπατρησμό του το 1989

Ο Κώστας Παπαδόπουλος πρωταγωνιστεί από μικρό παιδί στη σκηνή της ελληνικής μουσικής. Πλάι στους μεγαλύτερους λαϊκούς δημιουργούς από το 1954, έχει παίξει σε όλα τα ιστορικά λαϊκά κέντρα διασκέδασης και σε άπειρες ηχογραφήσεις σπουδαίων δημιουργών όπως ο Τσιτσάνης, ο Παπαϊωάννου, ο Βαμβακάρης, ο Μπαγιαντέρας, ο Καλδάρας, ο Πάνου. Μοναδικό ήταν το ντουέτο που έκαναν με τον Λάκη Καρνέζη, ενώ γνωστή είναι και η μακρόχρονη συνεργασία του με τον Μίκη Θεοδωράκη στις πρωτόγνωρες για την εποχή τους λαϊκές συναυλίες του συνθέτη. Επίσης, έπαιξε σε λαϊκά κέντρα και ηχογράφησε μαζί με τους: Στ. Καζαντζίδη, Γρ. Μπιθικώτση, Στρ. Διονυσίου, καθώς και με πολλούς άλλους τραγουδιστές και τραγουδίστριες.Από το 1961 συνεργάζεται με τον Μίκη Θεοδωράκη στις πρωτόγνωρες για την εποχή τους λαϊκές συναυλίες του. Στενός συνεργάτης του συνθέτη επί δεκαετίες, εμφανίστηκε μαζί του σε πλήθος συναυλιών παγκοσμίως. Επένδυσε με την μοναδική του τέχνη συνθέσεις όπως: Επιφάνεια, Το τραγούδι του νεκρού Αδελφού, Ζορμπάς,

Διαμόρφωσε ένα προσωπικό στυλ παιξίματος και επηρέασε πολλούς άλλους σολίστες .Αυτή η ψυχή και το feeling που έβγαζε αυτός ο άνθρωπος από το μπουζούκι.. δεν νομίζω ότι θα υπάρξει άλλος αντικαταστάτης του. Το παίξιμο του και το ύφος του ξεχώριζε από χιλιόμετρα και ήταν σίγουρα το πρότυπο γιά τους περισσότερους μπουζουξήδες . Ξεκίνησε απ' το κέντρο μαντουμπάλα το 1960 σε ηλικία μόλις 16 χρονών παίζοντας με τον θείο του τον Αργύρη Βαμβακάρη και με μεγάλα ονόματα που τραγουδάγανε εκεί. Ο Παλαιολόγου είχε παίξει σχεδόν με όλους τους μεγάλους τραγουδιστές της εποχής και ήταν μόνιμος μπουζουξής του Διονυσίου και του Καζαντζίδη. Κάποια τραγούδια που έχει παίξει: Καπετανάκη, Μες της πόλης το χαμάμ με Μιχαλόπουλο, ο ψαράς, οι αισθηματίες με καζαντζίδη, και μάγκας πάλι θα σαι με διονυσίου "Αγριολούλουδο", "Κάτω από το πουκάμισό μου", "Την Παρασκευή το βράδυ", "Γυρίζω απ' τη νύχτα", "Κάψε -κάψε" ,στο μεγάλο δίσκο "Η Καίτη Γκρέυ τραγ

(Αθήνα 1920-2004). Τραγουδιστής και τραγουδοποιός του ρεμπέτικου. Πατέρας του Θανάση Πολυκανδριώτη του Γιάννη Πολυκανδριώτη και του τραγουδιστή Σπύρου Πολυκανδριώτη . Γεννήθηκε στα Πετράλωνα, μεγάλωσε στην Αγία Βαρβάρα και από το 1955 ζούσε στο Αιγάλεω. «Δάσκαλος» των λαϊκών εγχόρδων, εμφανίστηκε σε ονομαστά νυχτερινά Κέντρα («Περιβόλι τ’ ουρανού», κ.λπ.). Στα τραγούδια που έγραψε: «Μην κλαις, μη δακρύζεις», κ.λπ. Το 1977 κυκλοφόρησε ο ατομικός LP δίσκος του «Από το τεφτέρι του Πολυκανδριώτη». Μετέχει επίσης στους δίσκους: «Του Βοτανικού ο μάγκας» (1966), «Ρεμπέτικο» (1983, «πλατινένιος» των 100.000 αντιτύπων), «Μια βραδιά μεταξύ μας με τα Τζαβαράκια» (1985), κ.λπ.

Ο Κάρολος Μιλάνος γεννημένος το 1932. Ανήκε στην θρυλική οικογένεια Μιλάνου απο τον Βόλο ,που μέχρι και το 2006 είχαν την περίφημη ταβέρνα που είχε ιδρύσει ο πατέρας τους Στέφανος Μιλάνος . Το 2007 ο Κάρολος έφυγε απο τη ζωή σε ηλικία 75 χρόνων.

Ο Λουκάς Μευσούτης γεννήθηκε στον Πειραιά το 1918 . Σπούδασε στο Πολυτεχνείο αλλά η μοίρα τον ήθελε μπουζουξή . Συγγενής του Γιάννη Τατασόπουλου είχε παντρευτεί την αδερφή του συνεργάστηκε με Τσιτσάνη , Νίνου , Μπακάλη , Ζαμπέτα κ.ά .Εγραψε τραγούδια που τραγούδισαν σε Α΄εκτέλεση ο Τσαουσάκης ΄΄ Ελα να μου πείς μικρό μου , Τι σου φταίω σούρας να γυρνώ με τον Μπιθικώτση κ.ά . Το 1963 μετακόμισε μόνιμα για τον καναδά . Το 1982 έφυγε απο κοντά μας ο Λουκάς Μευσούτης για την γειτονιά των μπουζουκιών .

Γεννήθηκε στην Κατερίνη το 1923. Από τους ποιό σημαντικούς δεξιοτέχνες με οτι αυτό συνεπάγεται, αναμορφωτής του μπουζουκιού εισήγαγε την κλασική κουλτούρα στο μπουζούκι με ανεπανάληπτες εκτελέσεις κλασικών έργων . Χαρακτηριστηκά η αείμνηστη Μελίνα Μερκούρη είχε πει.. ΄΄ Χάρη απόψε ένας άγγελος κατέβηκε και φίλησε τα μαγικά σου δάχτυλα ΄΄ Εβγαλε το δημοτικό σχολείο και μετα έφυγε στη θεσσαλονίκη να συνεχίσει το γυμνάσιο και τις μουσικές του σπουδές. Πέθανε στο Ιλλινόις του Σικάγο το 1975 σε ηλικία 52 ετών από κιρρωση του ήπατος κηδεύτηκε στη Θεσσαλονίκη. Στην Κατερίνη υπάρχουν αρκετοί συγγενείς του (εγγόνια του αδερφού του, ανίψια κ.τ.λ)

Ο Ανέστης Δελιάς (Δέλιος το πραγματικό του επίθετο), ίσως η πλέον τραγική φιγούρα στο χώρο του ρεμπέτικου τραγουδιού, γεννήθηκε στη Σμύρνη το 1912 και πέθανε ηρωϊνομανής στην Αθήνα τον Ιούλιο του 1944. Καταγόταν από μουσική οικογένεια. Ο παππούς του Σιδερής Δέλιος έπαιζε βιολί, ο πατέρας του Παναής (με παρατσούκλι Μαύρη Γάτα) σαντούρι και ο θείος του Μιχάλης, βιολί. Ο Ανέστης με τη μητέρα του Φωτεινή, έγκυο στη μικρότερη αδελφή του Ελένη, και την άλλη αδελφή του Στέλλα, έρχονται πρόσφυγες στην Ελλάδα μετά την καταστροφή της Σμύρνης, ενώ ο πατέρας του έχει σκοτωθεί από τους Τούρκους. Στην Ελλάδα ο Ανέστης δουλεύει σε διάφορες δουλειές για να συντηρήσει την οικογένειά του.Υπήρξε αυτοδίδακτος μουσικός. Αρχικά έπαιζε κιθάρα, στη συνέχεια μπαγλαμά και μετά το 1930 μπουζούκι. Γύρω στα 1930 δουλεύει σε ταβέρνα στη Δραπετσώνα. Εκεί γνωρίζεται με πολλούς μπουζουξήδες από τους παλιότερους (Νίκος Αϊβαλιώτης, Σκούρτης ο τυπογράφος, κ.ά) αλλά και τους νεότερους (Μάρκος Βαμβακάρης, Στράτος Παγιουμτζ

Το 1933 ήρθε στην Ελλάδα ένας δίσκος που ηχογραφήθηκε στην αμερική και περιείχε ένα οργανικό κομμάτι που είχε τεράστια επιτυχία. Το κομμάτι αυτό ήταν το περίφημο ¨ Μινόρε του Τεκέ¨ του συνθέτη Ιωάννη Χαλκιά. Οι διευθυντές της δισκογραφικής εταιρίας Columbia στην Αθήνα δεν μπορούσαν να καταλάβουν το λόγο αυτής της επιτυχίας, όπως και το μουσικό όργανο που κυριαρχούσε στη μουσική εκτέλεση του τραγουδιού αυτού. Μετά λοιπόν από μεγάλη έρευνα κατέληξαν ότι το διαφορετικό αυτού του δίσκου ήταν στο γεγονός ότι είχε έναν διαφορετικό μουσικό ήχο, που προέρχονταν από το μουσικό όργανο με το όνομα μπουζούκι . Εδώ λοιπόν ειχε μεγάλη συμμετοχή ο συνθέτης και οργανοπαίχτης μπουζουξής Ιωάννης Χαλκιας (Tjack Grigoriou ) Ο πρώτος επίσιμα μπουζουξής σε δισκογραφία .

Μεγάλος δεξιοτέχνης. Δεν είχε ίχνος έπαρσης και ναρκισσισμού. Γεννήθηκε στις 18 Οκτώβρίου 1927 στο Καραβόστομο Ικαρίας. Σε ηλικία 6 ετών πήρε το βραβείο του καλύτερου λυράρη στο νησί. Πήγε στο Ωδείο Αθηνών στα 8 του χρόνια. Ο αδελφός του του χάρισε ένα μπουζούκι όταν έγινε 9 ετών και αφιερώθηκε σ’ αυτό εγκαταλείποντας τις σπουδές βιολιού αλλά και το δημοτικό σχολείο. Έφυγε για την Αμερική το 1961 με την Άννα Μπέλλα. Εκ γενετής είχε πρόβλημα στα μάτια και πολλές φορές έπαιζε χωρίς να βλέπει. Χρησιμοποιούσε πεντάχορδο μπουζούκι που του το έφτιαξε ο ΄Ακης Πάνου. Επέστρεψε στην Ελλάδα το 1970 και ξαναγύρισε στην Αμερική μετά από ένα χρόνο. Στοίβα τα λεφτά μπροστά του. Σε μια βάφτιση στην Μινεσότα του πέταξαν 10.000 δολάρια. Έκανε ένα ταξίδι στην Ελλάδα το 1987, ξανάφυγε και επέστρεψε το 1994. Το 2003 πέθανε με τον καϋμό της γυναίκας του που έχασε σε δυστύχημα.

Γνωστός και ως «Ντίλιγκερ». Γεννήθηκε στις 7 Ιανουαρίου 1928 στην Κηφισιά. Σε ηλικία 12 ετών δούλευε σαν μπουζουξής στην «Μπύρα του Πίκινου» στο Θησείο. Μαζί με τον Σταματίου ήταν από τα δυνατά ντουέτα της εποχής. Υπεύθυνος για τις ακροάσεις σε νέους καλλιτέχνες της Columbia. To 1955 έφυγε στην Αμερική με τη Ρένα Ντάλια. Γύρισε το 1958 και συνεργάσθηκε με τον Καζαντζίδη. Ξαναπήγε στις ΗΠΑ. Στην Ουάσιγκτον στο κέντρο «Άστορ» δούλεψε δέκα χρόνια. Έφτιαξε μια ορχήστρα με παραδοσιακά όργανα, αυτό που σήμερα λέμε «έθνικ», τρελαίνοντας τους αμερικάνους που κατέκλυζαν το μαγαζί. Έκανε σύντομες επισκέψεις στην Ελλάδα. Πέθανε το 2001 στην Αμερική και τάφηκε στην Ουάσιγκτον.

Γεννήθηκε στον Πειραιά, στον Άγιο Βασίλειο στις 16 Απριλίου 1927.Από ευκατάστατη οικογένεια. Ο πατέρας του ήταν διευθυντής της εταιρείας «Γκιόλμαν» και είχε γνώσεις κλασικής και βυζαντινής μουσικής. Πήγε στο Εμπορικό Γυμνάσιο με στόχο το νομικό κλάδο, αλλά η αγάπη του για τη μουσική τον οδήγησε στο μπουζούκι. Πολύ φίλος με το Χιώτη, αλλά και ανταγωνιστής για το ποιος θα παίξει καλύτερα. Το μπουζούκι δεν το κόλλαγε πάνω του, το κρατούσε λίγο μακριά και το έπαιζε σαν λαούτο. Δεν προλάβαινες να δεις τα δάκτυλά του. Δούλεψε στην Αμερική. Γύρισε το 1965 με το πάθος του ποτού. Πέθανε δυστυχισμένος στο Θεραπευτήριο Ψυχικών Παθήσεων στο Δαφνί παραμονή Χριστουγέννων του 1972.

Ο κατεξοχήν μπουζουξής των στούντιο. Δοξάστηκε ως εκτελεστής στην Columbia. Γεννήθηκε στις 10 Αυγούστου του 1928 στους Καλογήρους στην Αθήνα. Συμμετείχε στη συναυλία που ακολούθησε την ιστορική ομιλία του Μάνου Χατζιδάκι στις 27 Νοεμβρίου του 1949 στο θέατρο «Κεντρικόν» για το ρεμπέτικο τραγούδι. Μια από τις μεγάλες του επιτυχίες είναι το τραγούδι «το ’πες και τόκανες». Πέθανε το 1995.

Από τους πιο αδικημένους. Γεννήθηκε το 1922 στην Καρδίτσα. Το πραγματικό του επώνυμο είναι Καψάλης. Ηχογράφησε το πρώτο του τραγούδι σε ηλικία 27ετών με τίτλο «του ανάπηρου η μάνα». Η πρώτη του επιτυχία ήταν το «όταν κοιμάται ο δυστυχής». Η μουσική στο «δυο πόρτες έχει η ζωή» είναι δική του. Στα τελευταία χρόνια της ζωής του άνοιξε σχολή μουσικής στο Αιγάλεω. Έγραφε τραγούδια μέχρι το τέλος του και έσβησε με το μπουζούκι αγκαλιά. Πέθανε από καρκίνο του λάρυγγα το 1974.

Αδελφός του Μάρκου, μικρότερος κατά 25 χρόνια. Γεννήθηκε στις 18 Οκτωβρίου 1930, στα Άσπρα Χώματα της Νίκαιας. Μέχρι το 1950 έζησε κάτω από τη σκιά του Μάρκου. Όταν όμως έγινε η μεταβολή από το ρεμπέτικο στο λαϊκό, εξελίχθηκε σε έναν από τους μεγαλύτερους δεξιοτέχνες όλων των εποχών. Έφυγε στην Αμερική το 1961, στο απόγειο της καριέρας του. Γύρισε μόνιμα το 1981. Πέθανε το 1983 ξεχασμένος από φίλους και συναδέλφους του.

Από τους ιστορικούς μπουζουξήδες της δεκαετίας του ’50. Έγινε γνωστός με το παρατσούκλι «Γύφτος», λόγω της τσιγγάνικης καταγωγής του. Συνέθεσε δικά του τραγούδια, έπαιξε σε πάρα πολλά πολλές ηχογραφήσεις ως εκτελεστής και έκανε ταξίμια που σφραγίστηκαν από το χαρακτηριστικό παίξιμό του. Γεννήθηκε στις 15 Μαρτίου 1912 στην Κωνσταντινούπολη και έζησε το ρεμπέτικο και λαϊκό τραγούδι από τη γέννησή του. Ακολούθησε το δρόμο της Αμερικής αφήνοντας κενό στην ελληνική δισκογραφία. Πέθανε το 1984.

Ο Στέλιος Βαμβακάρης είναι λαϊκός μουσικός συνθέτης και δεξιοτέχνης του μπουζουκιού, δευτερότοκος γιος του Μάρκου Βαμβακάρη. Υπήρξε επαγγελματίας μουσικός από την ηλικία των δώδεκα ετών και συνεργάστηκε με σημαντικούς μουσικούς του ρεμπέτικου, όπως ο Παπαϊωάννου, ο Τσιτσάνης, ο Παγιουμτζής και ο Περπινιάδης, καθώς και με εκπροσώπους της λαϊκής και έντεχνης μουσικής σκηνής, όπως ο Γιώργος Ζαμπέτας, η Καίτη Γκρέυ, η Βίκυ Μοσχολιού, ο Λευτέρης Παπαδόπουλος, η Σωτηρία Μπέλλου, ο Παύλος Σιδηρόπουλος, ο Νίκος Ξυλούρης, ο Γιώργος Νταλάρας. Συνέθεσε μουσική για τον κινηματογράφο, όπως για την ταινία του Γιώργου Πανουσόπουλου «Μια μέρα τη νύχτα», αλλά και για θεατρικά έργα. Ηχογράφησε με τον Louisiana Red το δισκο/CD "Το μπλουζ συναντά το Ρεμπέτικο" στις 24 Σεπτέμβρη 1988 (εταιρία: "Εβδομη Διάσταση"), που περιέχει 8 κομμάτια. Σε φεστιβάλ στη πόλη Φάλον (Σουηδία) έπαιξε μαζί με τον Τζον Λι Χούκερ.

ΔΟΜΕΝΙΚΟΣ ΒΑΜΒΑΚΑΡΗΣ : συνθέτης, καθηγητής μουσικής, εκτελεστής λαϊκών οργάνων και ποιητής· γιος του Μάρκου Βαμβακάρη και αδελφός του Στέλιου Βαμβακάρη. Σπούδασε ανώτερα θεωρητικά-σύνθεση με τον Κων/νο Κυδωνιάτη (αρχικά στο Ωδείο Πειραιώς και μετά, στο Παλλάδιο Ωδείο). Κάτοχος πτυχίου ενοργάνωσης (από τον Βασίλη Αρχιτεκτονίδη), πήρε επίσης μαθήματα πιάνου από τον Χαράλαμπο Κρητικό και μεταπτυχιακά μαθήματα σύγχρονης σύνθεσης-ενορχήστρωσης από τον Γιάννη Αυγερινό. Σήμερα διδάσκει σε διάφορα ωδεία ανώτερα θεωρητικά και δεξιοτεχνία νυκτών λαϊκών οργάνων (μπουζούκι,μπαγλαμάς,τζουράς) συνεχίζοντας τη μεγάλη παράδοση-κληρονομιά του πατέρα του. Στα τραγούδια του: «Κάτσε βρε μάγκα μου καλά»,κ.λπ. Στα έργα του: "Δρόμοι στη Μουσική" (παιδικά χορωδιακά τραγούδια. Έχουν εκδοθεί από τις Εκδόσεις "Κορφή" συνοδευμένα με κασέτα), "Κινούμενα Σχέδια" ("Καρτούνς", για συμφωνική ορχ.), "4 άριες" (για σοπράνο-τενόρο), "Θέμα, παραλλαγές και φούγκα"

Γεννήθηκε στο Αγρίνιο το 1936. Τραγουδιστής, κιθαρίστας και τραγουδοποιός που άκμασε στην Αθήνα των πρώτων ετών της δεκαετίας τού 1970. Τότε, εκτός από τις εμφανίσεις του σε νυχτερινά Κέντρα, κυκλοφόρησε και τον δίσκο «Αδυναμία μου μεγάλη» (1971) ο οποίος, μάλιστα, σημείωσε μεγάλη επιτυχία. Άλλοι δίσκοι του: «Κόσμε αγάπη μου» (1974), «Μανία φυγής» (1988).

Οι ΨΟΦΙΟΙ ΚΟΡΙΟΙ σχηματίστηκαν τον χειμώνα του 96 στην Ξάνθη από τους: Βαγγέλη Νεραντζά (φωνή) Φάνη Βαλιάζη (κιθάρα) Δημήτρη Μυταφίδη (τύμπανα), ενώ αργότερα προστέθηκε και ο Γιώργος Κράλλης (μπάσσο), ο οποίος αντικατέστησε τον αρχικό μπασίστα Μανούσο Νικολαϊδη . "Ψόφιοι Κοριοί" Αρχικά οι Κοριοί ξεκίνησαν ως ένα σχήμα φοιτητών με σκοπό απλά και μόνο τον χαβαλέ και τη συμμετοχή σε φοιτητικές συναυλίες στις πόλεις της Θράκης. Η ανταπόκριση του κόσμου στις πρώτες αυτές συναυλίες ήταν κάτι παραπάνω από ενθαρρυντική, κάτι που έδωσε λόγο στο συγκρότημα για μια πιο σοβαρή προσπάθεια, η οποία τελικά απέφερε μετά από την ηχογράφηση 2 demo, ένα συμβόλαιο με τη Virgin. Τον Ιούλιο του '97 ηχογραφήθηκε ο πρώτος δίσκος των Κοριών με τίτλο "Outro", και με τον Μανούσο Νικολαϊδη στη σύνθεση ως μπασίστα. Από την κυκλοφορία του πρώτου δίσκου, οι Ψόφιοι Κοριοί έχουν εμφανιστεί στους σπουδαιότερους συναυλιακούς χώρους Αθήνας Θεσσαλονίκης (Ρόδον, Camel club, Αν club, Μύλος κλπ), σε α

Ο Δημήτρης Ψαριανός γεννήθηκε το 1948 στην Πρέβεζα. Σπούδασε τραγούδι και κιθάρα. Το 1972 ερμήνευσε τα τραγούδια του "Μεγάλου Ερωτικού" του Μάνου Χατζιδάκι μαζί με τη Φλέρη Νταντωνάκη. Τα επόμενα χρόνια κυκλοφόρησε τους δίσκους "Τα Ερωτικά", "Τα τραγούδια που Αγαπώ", ενώ συμμετείχε και σε άλλες δισκογραφικές δουλειές γνωστών συνθετών.

Ο Ψαραντώνης (Αντώνης Ξυλούρης) είναι ένας από τους πιο γνωστούς κρητικούς λυράρηδες. Γεννήθηκε το 1942 στα Ανώγεια Μυλοποτάμου Ρεθύμνου Κρήτης και είναι αδελφός του Νίκου Ξυλούρη. Ο ίδιος είναι μια ξεχωριστή μορφή της κρητικής μουσικής, διαθέτει μία φωνή με ιδιαίτερη χροιά και προσωπικό ύφος στο παίξιμο της λύρας και των άλλων παραδοσιακών οργάνων. Έμαθε μουσική δίπλα στο μεγαλύτερο αδελφό του τον Νίκο από πολύ μικρός. Για πρώτη φορά έπαιξε σε γάμο σε ηλικία 13 ετών και πολύ γρήγορα απέκτησε φήμη παίζοντας σε γιορτές και πανηγύρια σε διάφορα μέρη και χωριά της Κρήτης. Το 1964 ηχογράφησε τον πρώτο του δίσκο 45 στροφών. Μέχρι σήμερα έχει εκπροσωπήσει πολλές φορές την Ελλάδα σε φεστιβάλ του εξωτερικού. Πρώτη φορά πήρε μέρος σε φεστιβάλ το 1982 στην Κολωνία της Δυτικής Γερμανίας σε διοργάνωση του τηλεοπτικού καναλιού WDR. Το 1984 έπαιξε στο Βερολίνο, στις εκδηλώσεις για τα 750 χρόνια από την ίδρυση της πόλης, το 1989 στο "Journée des cinq continents" στη Ζυρίχη και το Άμστερνταμ

Γεννήθηκε στην Αθήνα και έζησε στην Πλάκα, ενώ είχε καταγωγή από τη Νάξο. Σπούδασε κλασικό χορό. Με το τραγούδι ασχολήθηκε σε ηλικία 17 ετών, όταν το 1964 βρέθηκε τυχαία στη ραδιοφωνική εκπομπή ανεύρεσης ταλέντων του Γιώργου Οικονομίδη στο ΕΙΡ. Εκείνη την εποχή ο Γιάννης Σπανός είχε έρθει από τη Γαλλία αναζητώντας φωνές για να τραγουδήσουν ένα νέο μουσικό ρεύμα που ο ίδιος ονόμασε Νέο Κύμα κι έτσι την επέλεξε, αναδεικνύοντάς την σε μια από τους σημαντικότερους ερμηνευτές του. Μεταξύ άλλων της έδωσε να τραγουδήσει το «Μια αγάπη για το καλοκαίρι», που το 1970 τραγούδησε στην ταινία «Σκιές στην άμμο», στην οποία και πρωταγωνίστησε. Έχει τραγουδήσει περίπου 200 τραγούδια και έχει εκδόσει 18 δίσκους, ενώ συνεργάστηκε με τους συνθέτες Νίκο Δανίκα, Βασίλη Κουµπή, Γιώργο Κριµιζάκη, Χρήστο Λεοντή, Νίκο Μαµαγκάκη, Ηλέκτρα Παπακώστα, σε δεύτερη εκτέλεση τραγούδησε Μάνο Χατζιδάκι, Μίκη Θεοδωράκη και του Σταύρο Ξαρχάκο. Εκτός από το «Μια αγάπη για το καλοκαίρι», τα «Θα διώξω τα σύννεφα να γίνω αστέ

Ψευδώνυμο του γνωστου τραγουδιστή της ελαφράς μουσικής Λευτέρη Χρυσόγελου (γόνου οικογένειας μουσικών). Αρχισε τη σταδιοδρομία του στην Ελλάδα το 1961, συνεργαζόμενος με την Ορχ. Ποικίλης Μουσικής της ΕΡΤ. Συνεργάστηκε επίσης (επί 11ετία) με τον Μπ. Μαυρομμάτη και άλλους μαέστρους του Χώρου, εμφανιζόμενος σε συναυλίες και από τις «πίστες» ονομαστών Κέντρων. Το 1963 κέρδισε το Α΄ βραβείο στο Φεστιβάλ Θεσ/νίκης με το τραγούδι «Πέταξε ένα πουλί» (του Κ. Κλάββα). Το 1964 ερμήνευσε το τραγούδι του Α. Αλεξανδράτου «Σβήσε νύχτα», που πήρε το Δ΄ βραβείο στο Φεστιβάλ Θεσ/νίκης. Το 1966 μετέσχε στους Τελικούς του Φεστιβάλ Ελαφρού Τραγουδιού Θεσ/νίκης, με το τραγούδι του «Αγάπη αν είναι νά ’ρθεις». Μεγάλη επιτυχία γνώρισε το 1968 ο δίσκος του 45 στροφών, με τα τραγούδια «Μύλος η καρδιά μου» και «Τώρα πια». Αλλες επιτυχίες του: «Όνειρο», «Τί σου κάνω Μαίρη», «Τάκα-τάκα-τα», «Μάθημα το πάθημα», «Μικρή Ντηλάιλα», κ.λπ. Εμφανίστηκε σε ξένα Φεστιβάλ και μεσουράνησε ώς τη δεκαετία του 1980. Κατόπιν ακο

Γεννήθηκε στον Πειραιά το 1916 απο τους Γιάννη και Αγγελική Χρυσίνη "εσωτερικούς μετανάστες" απο το Κρανίδι του νομού Αργολίδος και Αρβανίτικης καταγωγής. Ήταν το τέταρτο και τελευταίο παιδί της οικογένειας. Η ευκατάστατη οικογένεια του Γιάννη Χρυσίνη , άρχισε να ζει ένα μακροχρόνιο δράμα αφού τα δυο τους μικρότερα παιδιά ,ο Παναγιώτης και ο Στέλιος έχασαν το φως τους σε πολύ μικρή ηλικία. Οι γονείς τους μπροστά σ' αυτό το φαινόμενο , τους πήραν δασκάλους για να μάθουν μουσική. Ξεκίνησαν και έμαθαν βιολί και στη συνέχεια όλα τα έγχορδα όργανα της εποχής , για να καταλήξουν στις αρχές της δεκαετίας του '30, να παίζουν και μπουζούκι-μπαγλαμά. Επαγγελματοποιήθηκαν πολύ μικροί, αφού ο Στέλιος συνόδευε τον μεγαλύτερό του αδελφό Παναγιώτη στους κινηματογράφους της εποχής του μεσοπολέμου- κυρίως λίγο πριν, λίγο μετά το '30- παίζοντας ζωντανά κατά τη διάρκεια προβολής των βουβών ταινιών. Αυτή τους η ικανότητα τους έκανε γρήγορα διάσημους στο χώρο των μουσικών και εύκολα ε

Ο Χρύσανθος Θεοδωρίδης γνωστός απλά και σαν Χρύσανθος, είναι ένας από τους πιο γνωστούς Έλληνες Πόντιους τραγουδιστές. Γεννήθηκε το 1934 στην Οινόη Κοζάνης από γονείς Έλληνες του Πόντου που κατάγονταν από το Καρς του Καυκάσου. Όταν ξέσπασε ο Εμφύλιος Πόλεμος ήρθε με την οικογένεια του και εγκαταστάθηκαν στην Δραπετσώνα. Στα μαθητικά του χρόνια και πιο συγκεκριμένα στο Γυμνάσιο άρχισε να ασχολείτε με το ποντιακό τραγούδι. Την περίοδο από το 1951 μέχρι το 1958 είχε τραγουδήσει σε προγράμματα ραδιοφωνικών σταθμών με τα συγκροτήματα των Ποντίων λυράρηδων (κεμεντζετζήδων στα ποντιακά), Παπαβραμίδη και Σπανίδη. Το 1959 πήγε στη Θεσσαλονίκη, όπου και εγκαταστάθηκε μόνιμα μέχρι το 1975. Τότε συνεργάστηκε με τον βετεράνο λυράρη Γώγο και μαζί έβαλαν την ποντιακή μουσική σε κέντρα διασκέδασης αρχίζοντας από την Καλαμαριά και την Πολίχνη Θεσσαλονίκης. Εκτός από το ποντιακό τραγούδι από το 1973, άρχισε συνεργασία με τον γνωστό μουσικοσυνθέτη Χριστόδουλο Χάλαρη στο ελληνικό έντεχνο τραγούδι. Ο Χρύσα

Χριστιάνα Λαβίδα, γεννήθηκε στις 26/2/1953 στην Αθήνα, και είναι αδελφή της Βασιλικής Λαβίνα και ξαδέλφη της Ελένης Βιτάλη. Η ερμηνεία της Χριστιάνας σφράγισε τα κομμάτια που μεχρι και σήμερα ακούγονται σαν τωρινά.

Σύγχρονος λαϊκός τραγουδιστής, με πολυετή θητεία στον Χώρο. Το 1976 πήρε το Α΄ βραβείο στο Φεστιβάλ Ελλ. Τραγουδιού Θεσ/νίκης με το τραγούδι του [[Πετρίδη,_Οικογένεια|Πετρίδη,_Οικογένεια|Α. Πετρίδη]] (σε στίχους Ρόνης Σοφού) «Χίλιες φορές» (συμβράβευση με τη Μ. Δουράκη και το τραγούδι του Ν. Νανόπουλου «Άσπρα πουλιά»). Στους ατομικούς LP δίσκους του: «Κ. Χρήστου» (1973, ανατύπωση 1974), «Τί παράπονα είχες» (1975), «Χίλιες φορές» (1976), «Ένα πρωί» (1977), «14 χρυσες επιτυχίες» (1978), «Κάτι δειλινά» (1981), «Τώρα και πάντα» (1983), «Μια κι έξω» (1995). Μετέχει επίσης στους δίσκους: «Το μπουζούκι έχει κέφια» (1969), «Πανηγύρι» (1971), «Το χέρι του ήλιου» (1971,[[Τσαλδαράκη-Αρχοντίδης,_Ντούο|του Μ. Αρχοντίδη]]), «Αυταπάτες» (1975), «24 Καράτια» (1975).

Λαϊκός τραγουδιστής και συνθέτης, που άφησε εποχή τα χρόνια της δικτατορίας για το ερμηνευτικό του ταμπεραμέντο και τις φιγούρες του στην «πίστα». Αποκλήθηκε «Τζόνι Χάλιντεϊ» της Ελλάδας. Μεγάλες του επιτυχίες τα τραγούδια «Παίζουν τα μπαγλαμαδάκια» και «Θα ζήσω ελεύθερο πουλί», που ακούγονται μέχρι σήμερα. Ο Χρήστος Σύρπος, όπως ήταν το πλήρες όνομά του, γεννήθηκε το 1924 στην Κωνσταντινούπολη. Ήρθε οικογενειακώς στην Ελλάδα και εγκαταστάθηκε στη Δράμα, όπου δούλεψε αρχικά ως υδραυλικός. Στο τραγούδι μπήκε με την προτροπή και τη βοήθεια του ρεμπέτη Κώστα Καπλάνη. Στο διάστημα 1950 - 1967 τραγουδούσε «σεκόντο» (δεύτερη φωνή) και έπαιζε κιθάρα και μπαγλαμαδάκι δίπλα στα μεγαλύτερα ονόματα του λαϊκού τραγουδιού (Πόλυ Πάνου, Γιώτα Λύδια κ.ά.), τόσο στη δισκογραφία, όσο και στο πάλκο. Από το 1967 ξεκίνησε σόλο καριέρα με μεγάλη επιτυχία. Ήταν το πρώτο όνομα στα μαγαζιά της παραλίας («Δειλινά» κλπ) και διασκέδαζε τους θαμώνες τους μέχρι πρωίας. Είχε τη συνήθεια να τραγουδάει ξαπλωμένος ανάσ

Ο Νίκος Χουλιαράς γεννήθηκε τον Οκτώβριο του 1940 στα Γιάννενα. Είναι απόφοιτος της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών και θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους σύγχρονους ζωγράφους. Κατά το χρονικό διάστημα 1965-1970 ασχολήθηκε με τη μουσική. Έγραψε πολλά τραγούδια-που τα τραγούδησε ο ίδιος, καθώς και άλλοι γνωστοί τραγουδιστές-με μεγάλη επιτυχία. Ήταν επίσης, ο πρώτος που έκανε διασκευές σε δημοτικά τραγούδια και παρουσίασε τα ηπειρώτικα στο κοινό της Αθήνας. Από το 1962 μέχρι και σήμερα γράφει και δημοσιεύει, κατά καιρούς, σε διάφορα περιοδικά ποιήματα, πεζά, καθώς και κείμενα για τη ζωγραφική. Έχουν εκδοθεί τα παρακάτω βιβλία του: "Σαράντα σχέδια" Ώρα 1974· Νεφέλη 1985· "Ζωγραφική-κείμενα" Κέδρος 1978· (Α' βραβείο στη Διεθνή Έκθεση της Λειψίας για το καλύτερα σχεδιασμένο βιβλίο στον κόσμο), "Ο Λούσιας" Κέδρος 1979· "Νεφέλη" 1987· "Το Μπακακόκ" Κέδρος 1981· "Νεφέλη" 1998· "Το χιόνι που ήξερα" Κέδρος 1983· (Γ'

Ο Χοντρονάκος γεννήθηκε στη Μικρά Ασία και από ηλικία δέκα ετών άρχισε να παίζει μπουζούκι. Συνεργάστηκε με τον Μπαγιαντέρα, τον Βαμβακάρη, τον Ρούκουνα, τη Σωτηρία Μπέλλου, ενώ από τις αρχές της δεκαετίας του '70 σε όλες σχεδόν τις εμφανίσεις του στα νυχτερινά κέντρα τον συνόδευε η Μαριώ . Μετά τον Εμφύλιο εξορίστηκε για την αριστερή του ιδεολογία, ενώ το 1969 άνοιξε το νυχτερινό κέντρο «Καλύβα» στη Θεσσαλονίκη.Το 1982 έχασε τη σύζυγό του ενώ 4 χρόνια αργότερα τον χτύπησε και πάλι ο Χάρος με τον θάνατο του γιου του. Ο Χοντρονάκος έγινε γνωστός σε όλη την Ελλάδα και αγαπητός σε όλους με τα τραγούδια του από δυο συλλογές με τον τίτλο «Τα ρεμπέτικα της Θεσσαλονίκης». Από τη δεκαετία του '50 κράτησε συντροφιά σε ολόκληρες γενιές γλεντζέδων τραγουδώντας και παίζοντας μπουζούκι σε διάφορα νυχτερινά μαγαζιά της Θεσσαλονίκης. Ο «φιλότιμος ωραίος και Θεσσαλονικιός» Χοντρονάκος πέθανε σε ηλικία 72 ετών, πάμπτωχος σε νοσοκομείο της Θεσσαλονίκης. Στην κηδεία του στο νεκροταφείο του Ευόσμο

Οι Χειμερινοί Κολυμβητές είναι μουσικό συγκρότημα που ιδρύθηκε το 1979. Αργύρης Μπακιρτζής (τραγούδι) Κώστας Βόμβολος (ακορντεόν, κανονάκι) Μιχάλης Σιγανίδης (κοντραμπάσο, μαντολίνο, φωνή) Φλώρος Φλωρίδης (σαξόφωνο, κλαρίνο) Κώστας Σιδέρης (κιθάρα, τζουράς, φωνή) Γιώργος Τακματζόγλου (κιθάρα, φωνή) Ισίδωρος Παπαδάμου (μπουζούκι, τζουράς, τραγούδι). Αποχώρησε το 1997 Δημήτρης Πολυζωίδης (βιολί). Σήμερα ζει μόνιμα στην Αυστρία. Χάρης Παπαδόπουλος (μπουζούκι). Μέλος του συγκροτήματος από το 1997 Οι Χειμερινοί Κολυμβητές, αν και βασικά εξαμελές συγκρότημα, έχουν πολλούς συνεργάτες κύριους και περιφερειακούς: το μπάρμπα Σταύρο Καραμανιώλα, δημιουργό τραγουδιών και ποιημάτων εκ Καζαβιτίου Θάσου (γεν. 1911), το Διονύσιο Ρούσσο, πολυτεχνίτη και συντηρητή αρχαιοτήτων εκ Περιστερίου, τον Άκη Αμπαστάδο, τους ΡΟΞ, χορωδία υπερηλίκων εκ Θεσσαλονίκης, μπάντα της Φλώρινας και άλλους πολλούς. Το Δεκέμβριο του 2005, μετά από 8 χρόνια, κυκλοφόρησαν με τίτλο «Η Μαστοράντζα του Ερντεμπίλ» μια συλλογή με 1

Γεννήθηκε: 1932 Πέθανε: 08-05-2002 Καταγωγώτης από: Κορωνίδα Νάξου Η Μαριάννα Χατζοπούλου υπήρξε ιδιαίτερα δημοφιλής στη δεκαετία 1955-1965, όταν τα μελαγχολικά τραγούδια που ερμήνευσε με την ιδιότυπη φωνή της έγιναν μεγάλες επιτυχίες. Μεταξύ αυτών: «Να ζήσουν τα φωτοχόπαιδα», «Ζαφείρα», «Κάνε κότσο τα μαλλιά σου», «Φούστα κλαρωτή», «Η μάνα μου με δέρνει». Αν και έπασχε από μια πάθηση των ματιών, εμφανίστηκε και τραγούδησε στο μουσικό θέατρο, σε κέντρα ελαφρού ρεπερτορίου, σε βαριετέ, αλλά και στα πιο μεγάλα λαϊκά κέντρα.

Ο Απόστολος Χατζήχρηστος (1904 - 1959) ήταν ένας μικρασιάτης ρεμπέτης που έγραψε τους στίχους και τη μουσική πολλών γνωστών ρεμπέτικων τραγουδιών και τα οποία τα ερμήνευσε ο ίδιος. Εκτός από τα δικά του τραγούδια ερμήνευσε και ρεμπέτικα τραγούδια άλλων συνθετών. Γεννήθηκε στο Κοκαριαλί, ένα πρόαστειο της Σμύρνης, και καταγόταν από πλούσια οικογένεια. Από μικρός ασχολήθηκε με την μουσική μαθαίνοντας πιάνο, κιθάρα και ακορντεόν. Όταν το 1919 ο ελληνικός στρατός αποβιβάστηκε στη Σμύρνη ο Χατζηχρήστος κατετάγει εθελοντής. Μετά την μικρασιατική καταστροφή η οικογένειά του διέφυγε στην Ελλάδα ο ίδιος όμως συνελήφθη από τον τουρκικό στρατό και έμεινε κρατούμενος για μερικά χρόνια σε ένα στρατόπεδο από όπου κατάφερε να δραπετεύσει με τη βοήθεια ενός θείου του. Η ημέρα που δραπέτευσε ήταν του Σταυρού (14 Σεπτεμβρίου) και είναι χαρακτηριστικό πως σε όλη του τη ζωή ο Χατζηχρήστος κάθε χρόνο τέτοια ημέρα δεν έτρωγε ούτε έπινε τίποτα. Αφού ήρθε στην Ελλάδα, και αφού βρήκε την οικογένειά του στην Τζ

Ο Αλέξανδρος Χατζής, γεννήθηκε από γερμανίδα μητέρα την Ούρσουλα von Jordis στο Bad Nauheim της Γερμανίας. Αν και πιστεύει πως ο καλλιτέχνης κατ’ αρχήν γεννιέται και δεν φτιάχνετε, είναι της άποψης ότι πρέπει να βελτιώνει και να εξελίσσει τις δυνατότητες του χωρίς όμως να παρεμβαίνει στο DNA του ταλέντου του. Αυτή την βοήθεια εξέλιξης την είχε ήδη απ τον πατέρα του τον γνωστό Έλληνα ερμηνευτή μουσικοσυνθέτη και ποιητή Κώστα Χατζή, αλλά πέραν αυτού παρακολούθησε σεμινάρια φωνητικής και αναπνοής απ τον σπουδαίο καθηγητή μονωδίας –μελοδραματικής -βυζ. Μουσικής τον Θανάση Αραμπατζή. Tο 1991 αποφασίζει να αφοσιωθεί στη μουσική και το τραγούδι κάνοντας την πρώτη του εμφάνιση πλάι στον πατέρα του,σε καλοκαιρινές συναυλίες ερμηνεύοντας τσιγγάνικα τραγούδια, κερδίζοντας έτσι για πρώτη φορά την προσοχή του κοινού. Το 1992 κυκλοφορεί με την ΒΜG ο πρώτος του δίσκος σε μουσική του πατέρα του με τίτλο «Αλέξανδρος τραγουδά Κώστα Χατζή» όπου σημειώνει ιδιαίτερη επιτυχία το τραγούδι, ¨Ζητάς να φύγω¨ σε

Η Στέλλα Χασκίλ, εβραϊκής καταγωγής, γεννήθηκε το 1918 στη Θεσσαλονίκη, και ήταν γνωστή ως «Σαλονικιά». Το πραγματικό της όνομα είναι Στέλλα Ιγεχασκέλ ή Γεχασκέλ – Γαέγου και ήταν σύζυγος του επίσης Εβραίου Ιάκωβου Γεχασκέλ. Η Χασκίλ υπήρξε αναμφίβολα από τις πιο χαρακτηριστικές φωνές του ρεμπέτικου και λαϊκού τραγουδιού. Αποτύπωσε έντονα τα αυλάκια των δίσκων των 78 στροφών με τη βελούδινη και σπάνια φωνή της, αφήνοντας για πάντα ανεξίτηλα τα σημάδια της στα 135 περίπου τραγούδια που συνολικά ερμήνευσε. Κατά τη γνώμη πολλών, κυρίως από το χώρο του λαϊκού τραγουδιού, η Στέλλα, που έλαμψε τη δεκαετία '40 – '50, υπήρξε η κορυφαία ερμηνεύτρια του μεταπολεμικού ρεμπέτικου, της «νεώτερης σχολής». Η Στέλλα Χασίλ είναι άδικα παραγνωρισμένη και σχεδόν ξεχασμένη σήμερα. Ο περισσότερος κόσμος δεν την γνωρίζει καν, παραμένει όμως στη μνήμη των μεγαλυτέρων σε ηλικία ως πολύ σημαντική λαϊκή καλλιτέχνιδα. Ευτυχώς όμως που αποτυπώθηκε η φωνή της σε πρώτες εκτελέσεις κλασικών τραγουδιών του Β.

Ο Γιάννης Χαρούλης γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Κρήτη, στα Έξω Λακώνια, Αγίου Νικολάου. Ο Γιάννης Χαρούλης, με την αύρα της Μεσογείου, αλλά και το νεότατο της ηλικίας του έρχεται για να καταθέσει την ειλικρίνεια του. Και το μόνο που μένει να αποδειχθεί είναι πόσο έτοιμοι είμαστε να τη δεχθούμε. Όταν ήταν μικρός έπαιζε μαντολίνο, έψαλλε στην εκκλησία του χωριού και τραγουδούσε στα τοπικά πανηγύρια. Σήμερα, παρέα με το λαούτο του, τη μουσική κληρονομιά της Κρήτης και τα βιώματα του, ο Γιάννης Χαρούλης ακολουθεί στην Αθήνα τη δική του επιτυχημένη πορεία στο χώρο της μουσικής. Είναι ένας από τους λίγους Κρητικούς που έχει καταφέρει να αναδείξει την κρητική παραδοσιακή μουσική μέσα από την προσωπική του αναζήτηση στους στίχους, τις ερμηνείες και τις μουσικές ελλήνων και ξένων καλλιτεχνών, μία αναζήτηση που αποτυπώνεται στον δεύτερο δίσκο του τον «Χειμωνανθό». Ο Γιάννης Χαρούλης προτιμά με σεμνό τρόπο να ερμηνεύει τα τραγούδια του αείμνηστου μουσικού Νίκου Ξυλούρη , να δημιουργεί την δική του

Ο Απόστολος Χαρμαντάς που γεννήθηκε στο Λεωνίδιο το 1918 και η γυναίκα του Λίτσα ήταν το περίφημο ντουο χάρμα. Ο Τόλης Χάρμας πριν το περίφημο ντουέτο με τη Λίτσα εμφανίζεται στα μουσικά δρώμενα της εποχής (προπολεμικά) σε καλλιτεχνικό σχήμα επικεφαλής με τον Γιώργο Μουζάκη και παίζει σε ορχήστρες τραγουδώντας τα μεγάλα τραγούδια της εποχής. Όταν σου εμπιστεύεται ο Τσιτσάνης το «κάποια μάνα αναστενάζει» εκείνους τους καιρούς σε πρώτη εκτέλεση η αξία είναι δεδομένη. Μέχρι το 1947 όπου υπηρετούσε την θητεία του στη Θήβα εργαζόμενος και ως μουσικός. Εκεί γνωρίζει και ερωτεύεται την φιλόλογο Γαρυφαλιά Ζέρβα. Έτσι δημιουργήθηκε το αχτύπητο δίδυμο που εκτός από τα δικά τους τραγούδια ερμήνευαν και συνθέσεις άλλων δημιουργών σε κέντρα και δισκογραφία. Γνώρισαν πολύ μεγάλη επιτυχία και ως ερμηνευτές και ως δημιουργοί. Ο δίσκος «Τόλης και Λίτσα Χάρμα» περιέχει μόνο δικά τους τραγούδια. Από το 1978 που έφυγε από τη ζωή η σύντροφός του συνέχισε μόνος ο Τόλης την καλλιτεχνική του πορεία, παίζοντας

Ο Κώστας Χαριτάτος γεννήθηκε στη Κεφαλονιά. Σπούδασε μουσική με την Μ.Ράππα στο Ελληνικό Ωδείο Αθηνών και εργάσθηκε ως καθηγητής κλασσικής κιθάρας. Γράφει μουσική για το θέατρο και την τηλεόραση και έχει κυκλοφορήσει δυο προσωπικούς δίσκους, το «Μοτέρ» (1989) και το «Μεγάλο καλοκαίρι» (1995). Έχει συμμετάσχει στους δίσκους «Φεύγεις κι έρχεσαι» (Virgin, δύο τραγούδια και ενορχήστρωση), «Ονειροκλέφτης» (Τ.Ποταμιάνου, Λύρα, ενορχήστρωση), «Γαλανός ορίζοντας» ( Κ.Βασιλιάγκος, Virgin, δύο τραγούδια). Είναι μόνιμος συνεργάτης του Ε.Θ.Κ. και του Δημοτικού Θεάτρου Αργοστολίου, και η μουσική του γι’ αυτά έχει αποσπάσει τέσσερα πρώτα βραβεία μουσικής στους διαγωνισμούς της Ιθάκης και ένα της Κορίνθου. Έχει γράψει μουσική για πολλές άλλες παραστάσεις, όπως τον «Οδυσσεβάχ» της Ξένιας Καλογεροπούλου, τη «Συναναστροφή» της Λούλας Αναγνωστάκη (ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ Πατρών), το «Τρεις σωματοφύλακες και μισός» της Μ.Παναγιωτοπούλου (ΔΗ.ΠΕ.ΘΕΒ.ΑΙΓΑΙΟΥ), «Τα ρούχα του αυτοκράτορα» του Χ. Κ. Άντερσεν (ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ Ιωαννίν

Διαπρεπής λαϊκός εκτελεστής (κλαριντζής) από τις μεγαλύτερες φυσιογνωμίες του μουσικού παραδοσιακού Χώρου όλων των Εποχών. Ο «Βενιαμίν» της μουσικής Κομπανίας των Χαλκιάδων (5ος γιος του Πολυχρόνη Χαλκιά) μπήκε από μικρός στα βάσανα, γιατί 4 ετών ορφάνεψε. Μετά από περιπέτειες και αποσπασματική μαθητεία στα αδέλφια του (όλοι μουσικοί) έγινε δεκτός στην περίφημη Κομπανία των «Χαλκιάδων», δίπλα στα 5 αδέλφια του· ήταν τότε 17 ετών. Η «Κομπανία», το μεν καλοκαίρι έπαιζε στα πανηγύρια της Ηπείρου· τον δε χειμώνα ήταν εγκατεστημένη στην Αθήνα (στον Βοτανικό). Το 1940 πολέμησε και τραυματίστηκε. Το 1941 σε γερμανικό βομβαρδισμό σκοτώθηκαν η γυναίκα και τα 2 του παιδια. Τότε εκείνος εντάχτηκε στην Αντίσταση και πολέμησε τον Κατακτητή από τις γραμμές του ΕΛΑΣ. Μεταπολεμικά, η Κομπανία των Χαλκιάδων επανασυστάθηκε και περιόδευσε ανά τα πανηγύρια της χώρας, ενώ αρχισε και να δισκογραφεί στην «Κολούμπια». Το 1950 ο Τάσος Χαλκιάς επισκέφτηκε το Κάιρο με μεγάλη επιτυχία. Κατόπιν, επισκέφτηκε την Αμ

Ο Πέτρο-Λούκας Χαλκιάς γεννήθηκε στο Δελβινάκι της Ηπείρου το 1934. Όπως έχει πει «πέντε γενιές τώρα καθεμιά τους βγάζει κι από ένα κλαρίνο υποχρεωτικά» Το 1945, 11 χρονών ξεκίνησε να δουλεύει ως μηχανικός αυτοκινήτων. Ήταν απόφαση του πατέρα του να μη μάθει κλαρίνο όπως αυτός γιατί όπως έλεγε δεν θα μπορούσε να ζήσει την οικογένειά του όπως ήθελε. Όμως ο Πέτρος είχε ήδη αγαπήσει το κλαρίνο. Έτσι μία μέρα κατασκεύασε το πρώτο του κλαρίνο από το ξύλο ενός δέντρου και άρχισε να μαθαίνει κρυφά μόνος του. Ο πρώτος που τον άκουσε ήταν ο παππούς του που περνούσε τυχαία από το «λάκκο» όπου έπαιζε συνήθως. Από περιέργεια κατέβηκε να δει ποιος έπαιζε έτσι και προς μεγάλη έκπληξη είδε τον εγγονό του…Με τη βοήθειά του ξεκίνησε μαθήματα με «το καλύτερο κλαρίνο του Ζαγορίου» τον Φίλιππα Ρούντα. Η πρώτη του «επίσημη» εμφάνιση ήταν σε ένα γάμο. Έπαιζε το καλύτερο τότε συγκρότημα, τα «Τακούτσια», όπου έπαιζε ο Φ. Ρούντας. Ο γάμος ήταν 20 Αυγούστου στα Δολιανά. Είχε περάσει αρκετά η ώρα όταν ο Φίλιππας

Ο Λάκης Χαλιάς γεννήθηκε στα Γιάννινα και είναι γιός του κλαρινίστα Τάσου Χαλκιά. Ανήκει στην Τέταρτη γενιά της οικογένειας ΧΑΛΚΙΑΔΩΝ που είναι και η μεγαλύτερη μουσική οικογένεια στηχώρα μας. Ασχολείται με την μουσική και το τραγούδι από 7 ετών. Στα 16 του εργάζεται σαν επαγγελματίας και στα 18 του ηχογραφεί τον πρώτο του δίσκο. Παίζει κιθάρα, μπουζούκι, λαούτο, τζουρά, ούτι. Από το 1960 μέχρι το 1967 εμφανίζεται πλάϊ στη Σωτηρία Μπέλλου, το Στέλιο Καζαντζίδη, το Γρηγόρη Μπιθικώτση, το Γιώργ. Ζαμπέτα και άλλους, ενώ συνεργάζεται με τους μεγάλους ρεμπέτες: Μάρκο Βαμβακάρη, Γιάννη Παπαϊωάννου και Βασίλη Τσιτσάνη. Την ίδια εποχή, τα καλοκαίρια παίρνει μέρος με το συγκρότημα της οικογένειας των ΧΑΛΚΙΑΔΩΝ σε πανηγύρια, γάμους και άλλες λαϊκές εκδηλώσεις. Το 1967, φεύγει για τις Η.Π.Α. και τον Καναδά μέχρι το 1971, και μεταξύ άλλων συνεργάζεται με τον Άντονι Κουήν για την τηλεόραση της πόλης του Σακραμέντο της Καλιφόρνιας, στην παρουσίαση του έργου: «ΖΟΡΜΠΑΣ» του Νίκου Καζαντζάκη. Το 1971,

Η Γιώτα Χαλκιά αποφοίτησε από το Αττικό Ωδείο, όπου σπούδασε Βυζαντινή Μουσική και έλαβε πτυχίο με άριστα. Αξίζει να αναφερθεί, πως στα υποχρεωτικά μαθήματα αυτού του πτυχίου συμπεριλαμβάνονται η φωνητική, η ορθοφωνία και το solfege. Καθηγητές της ήταν μεγάλες μορφές του χώρου όπως Ι. Σίμος, Α. Παπαζαρής. Ι. Χριστόφιλος κ.α. Η Γιώτα Χαλκιά είχε την τύχη όχι μόνο να κατάγεται από μουσική οικογένεια και να έχει γεννηθεί σε ένα νησί με μεγάλη καλλιτεχνική παράδοση, αλλά κυρίως να διαθέτει ένα σπάνιο, μουσικό ταλέντο στο οποίο, από τα παιδικά της χρόνια, είχε αποφασίσει να αφοσιωθεί. Οι γείτονες της, ακόμα θυμούνται να καμαρώνουν το κοριτσάκι που τραγουδούσε από το πρωί μέχρι το βράδυ. Αλλά και το σχολείο της, ως άριστη χορωδός, εκτελούσε τα σολιστικά μέρη. Ήταν επείσης μέλος στο παιδικό τμήμα του παραδοσιακού, χορευτικού συγκροτήματος « Ορφέας Λευκάδας ». Σε ηλικία 12 ετών μετακομίζει με την οικογένεια της στην Πάτρα. Από εκεί ξεκίνησε την καριέρα της, αφού σε ηλικία 17 ετών πρωτοεμφανίζε

(Αθήνα 1933). Ηθοποιός και τραγουδίστρια, με ακμή κατά τη δεκαετία του 1960. Έγινε πανελληνίως γνωστή, ερμηνεύοντας τα τραγούδια του Μ. Χατζιδάκι στο έργο του Πιραντέλλο "Απόψε αυτοσχεδιάζουμε", που «ανέβηκε» από τον Θίασο Δ. Μυράτ ("Φέρτε μου ένα μαντολίνο", "Ο ταχυδρόμος πέθανε", "Η Πέτρα", κ.λπ.). Την εποχή εκείνη τραγούδησε και άλλα τραγούδια του Χατζιδάκι ("Πάλι έφυγε το τραίνο", κ.λπ.) στις θεατρικές παραγωγές "Οδός Ονείρων", "Καίσαρ και Κλεοπάτρα", κ.λπ. Εκτός των προηγουμένων, μετέχει και στους δίσκους: "Μ. Χατζιδάκις: 1η εκτέλεση" (1965), "Στ. Ξαρχάκος: 1η εκτέλεση" (1965), "Συρτάκι, Ζαμπέτας και σία" (1967), "Απόψε αυτοσχεδιάζουμε-Μυθολογία (1984), "Σχεδόν απόγευμα" (1992), "20 χρόνια θέατρο" (1994) και στους δίσκους με μουσική από τον κιν/γράφο: "Οι ηθοποιοί τραγουδούν" (1971) και "Ξαρχάκος: τα κιν/γραφικά" (1985).

Ο Μάριος Φραγκούλης γεννήθηκε στην Αφρική, αλλά μεγάλωσε και πήγε σχολείο στην Αθήνα. Σε ηλικία 17 ετών έγινε δεκτός στο Guildhall School of Music and Drama όπου σπούδασε ηθοποιία στο Τριετές Τμήμα Επαγγελματικής Υποκριτικής. Το 1998 ολοκληρώνει τις σπουδές του και τον ίδιο χρόνο κερδίζει την υποτροφία «Μαρία Κόλλας» για να σπουδάσει όπερα. Τον Σεπτέμβριο του ίδιου χρόνου παίρνει το ρόλο του «Μάριου» στην παραγωγή των «Αθλιων» του Cameron Mackintosh, στο Palace Theater, στην δυτική άκρη του Λονδίνου, με σκηνοθέτη τον Trevor Nunn. Ο Μάριος ερμηνεύει τον ρόλο μέχρι τον Δεκέμβριο του 1989. Τον ρόλο του «Μάριου» ερμηνεύει ακόμα δύο φορές (με τον ίδιο θίασο στο Les Miserables National Tour στο Δουβλίνο το καλοκαίρι του 1993 και τελευταία φορά το 1996 όπου επιστρέφει στο Palace Theater). 1990: Ο Μάριος Φραγκούλης μετακομίζει στην Ιταλία για να σπουδάσει φωνητική με τον τενόρο Carlo Bergonzi και αποφοιτά από την Ακαδημία Verdi στο Busetto. 1991: Το «Φάντασμα της Όπερας» στο Her Majesty's

Γεννήθηκε στο χωριό ΚΑΤΩ ΚΛΕΙΝΑΙ της ΦΛΩΡΙΝΑΣ. Το πραγματικό του επώνυμο είναι Αποστολίδης και η καταγωγή του είναι Ποντιακή. Ξεκίνησε να τραγουδάει σε ηλικία 14 ετών, από την Φλώρινα, (κέντρο Μηλιές), σε ηλικία 16 ετών με ένα λαικό συγκρότημα που έφτιαξαν 5 άτομα. Έκανε περιοδείες σε όλες σχεδόν τις επαρχίες της Ελλάδος. Σε ηλικία 18 ετών έφτασε να έχει πολύ μεγάλο ρεπερτόριο τραγουδιών από ξένα-ελαφρά-Μοντέρνα-Λαικά-Δημοτικά-Ποντιακά, ως τότε τραγουδούσε με το όνομα "μικρός Γιαννάκης". Το 1982, κάνει τον πρώτο του ποντικό δίσκο: "ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟΝ ΠΟΝΤΟ", με παλιά παραδοσιακά και νεοποντιακά τραγούδια και κάνει μεγάλει επιτυχία. Συνεχίζει με τον δίσκο: "ΠΟΝΤΙΑΚΑ ΤΟΥ ΧΤΕΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΣΗΜΕΡΑ", και ο τρίτος δίσκος διπλός: "ΠΟΝΤΙΑΚΟ ΞΕΦΑΝΤΩΜΑ", γίνεται αμέσως χρυσός, (πρώτη φορά στα χρονικά του ποντικού τραγουδιού)!!! Το 1985, κάνει μία βιντεοταινία με παραδοσιακά και άλλα, με διάφορα χορευτικά συγκροτήματα, με την ιστορία του Πόντου και της Παναγίας Σουμε