Κώστας Πρέκας
Γεννήθηκε στο Αιγάλεω το 1941. Στα νεανικά του χρόνια ασχολήθηκε με τον αθλητισμό και υπήρξε πρωταθλητής του Ολυμπιακού στις καταδύσεις για δέκα ολόκληρα χρόνια.
Στη συνέχεια σπούδασε στη "Σχολή Θεάτρου" του Κ. Μιχαηλίδη (1964). Ξεκίνησε την καριέρα του από τον κινηματογράφο παίζοντας το 1960 στην ταινία του Ορ. Λάσκου Νύχτες στο Μιραμάρε.
Το 1967 έπαιξε τον πρώτο του πρωταγωνιστικό του ρόλο στην ταινία Η Μοίρα μιας Γυναίκας της Ρ. Γαλάνη και ένα χρόνο αργότερα έρχεται η καταξίωση με την ταινία του Ντ. Δαδήρα Στα Σύνορα της Προδοσίας, με την οποία κέρδισε το βραβείο Α ανδρικού ρόλου στο ΦΕΚΘ 1968.
Μέχρι σήμερα έχει εμφανιστεί σε 20 ταινίες, μερικές από τις οποίες σημείωσαν μεγάλη επιτυχία. Όχι (1969), Η Ζούγκλα των Πόλεων (1970), Ο Επαναστάτης Ποπολάρος (1971), Ψυχή και Σάρκα (1974) κ.α.
Στο θέατρο έκανε την πρώτη του εμφάνιση το 1964 με το θίασο του Κ. Μουσούρη και το έργο Οι τρεις Αδελφές του Τσέχωφ. Στο Θίασο αυτό έμεινε επτά χρόνια και στη συνέχεια συνεργάστηκε με θιάσους του ελεύθερου θεάτρου αλλά και με το "Εθνικό". Το 1971 ίδρυσε δικό του θίασο και από το 1988 υπηρέτησε το κλασικό ρεπερτόριο.
Στη συνέχεια σπούδασε στη "Σχολή Θεάτρου" του Κ. Μιχαηλίδη (1964). Ξεκίνησε την καριέρα του από τον κινηματογράφο παίζοντας το 1960 στην ταινία του Ορ. Λάσκου Νύχτες στο Μιραμάρε.
Το 1967 έπαιξε τον πρώτο του πρωταγωνιστικό του ρόλο στην ταινία Η Μοίρα μιας Γυναίκας της Ρ. Γαλάνη και ένα χρόνο αργότερα έρχεται η καταξίωση με την ταινία του Ντ. Δαδήρα Στα Σύνορα της Προδοσίας, με την οποία κέρδισε το βραβείο Α ανδρικού ρόλου στο ΦΕΚΘ 1968.
Μέχρι σήμερα έχει εμφανιστεί σε 20 ταινίες, μερικές από τις οποίες σημείωσαν μεγάλη επιτυχία. Όχι (1969), Η Ζούγκλα των Πόλεων (1970), Ο Επαναστάτης Ποπολάρος (1971), Ψυχή και Σάρκα (1974) κ.α.
Στο θέατρο έκανε την πρώτη του εμφάνιση το 1964 με το θίασο του Κ. Μουσούρη και το έργο Οι τρεις Αδελφές του Τσέχωφ. Στο Θίασο αυτό έμεινε επτά χρόνια και στη συνέχεια συνεργάστηκε με θιάσους του ελεύθερου θεάτρου αλλά και με το "Εθνικό". Το 1971 ίδρυσε δικό του θίασο και από το 1988 υπηρέτησε το κλασικό ρεπερτόριο.